Choroby samoistne i objawowe

Mimo to, jak doświadczenie wykazało, przez umiejętne zestawienie tych dodatkowych ogólnych objawów z objawami przewodnimi, o których dowiadujemy się z wywiadów, da się nieraz stworzyć dobre podstawy do rozpoznania szeregu schorzeń kobiecych narządów rodnych, a w każdym razie do wytłumaczenia sobie sposobu icli powstawania. Odnosi się to przede wszystkim do chorób określanych mianem samoistnych lub objawowych, które nie mają wyraźnego tła anatomicznego.

– j)Niepłodność. Macierzyństwo stanowi jeden z głównych celów życia kobiety dlatego też niemożność zajścia w ciążę, jakkolwiek nie jest sama przez się schorzeniem, ale tylko objawem towarzyszącym pewnym chorobom ustroju kobiecego, posiada w praktyce większe znaczenie niż inne objawy, o których wspomina semiologia ginekologiczna. Z tych względów omawiana jest zazwyczaj jako odrębna jednostka chorobown.

Dokładne wywiady mogą rzucić pewne światło na patogenezę niepłodności i dlatego powinny one przede wszystkim rozstrzygnąć pytanie, czy niepłodność jest pierwotna, czy wtórna. Jakkolwiek tego rodzaju podział przypadków niepłodności nie ma znaczenia naukowego, ułatwia on niekiedy rozpoznanie jej przyczyn. Pytania stawiane pacjentce powinny dotyczyć ewentualnych nieprawidłowości podczas spółkowania, przebiegu aktu płciowego, przebytych Í istniejących schorzeń części rodnych, czasu wystąpienia, trwania i okresowości miesiączki – a więc wszelkich danych, które mogłyby wyjaśnić, jakie zachodzą przeszkody w połączeniu się plemnika z jajkiem lub zagnieżdżeniu się już zapłodnionego jajka.