Dipirydamol

Stosowanie środków przeciwzakrzepowych jest jednak zawsze związane z pe-wnym ryzykiem. Najgorsze, co może się zdarzyć, to krwotok wewnętrzny, który zagraża zwłaszcza wtedy, gdy środki te są stosowanie w połączeniu z innymi lekami, potęgującymi ich właściwości rozrzedzające krew, albo gdy w historii choroby pacjenta odnotowano problemy z krzepliwością krwi, wrzód lub nadciśnienie. Ja polecam pacjentom, którzy mieli epizod przejściowego niedokrwienia mózgu, przez trzy lub cztery miesiące środek przeciwzakrzepowy – warfarynę [nie zarejestrowana w Polsce] a potem przejście na stałe na aspirynę – w małych, dziecinnych dawkach, to znaczy jedną tabletkę 80 mg. (W rozdziale 13 piszę więcej o działaniu obu tych leków.) I jeszcze jedno – w takich przypadkach konieczna jest próba ustalenia, czy od złogów w tętnicy szyjnej – które można by chirurgicznie usunąć – nie odrywają się zakrzepy. Jedną tabletkę aspiryny dziennie przepisuję pacjentom po każdym udarze, nie tylko po przejściowym niedotlenieniu, na wypadek gdyby jeszcze jakaś, jedna lub więcej, tętnica była objęta chorobą, co może wróżyć kłopoty na przyszłość. Słyszeliście może o dipirydamolu, bardziej znanym pod nazwą handlową Persan- tine [Curantyl, Persantin]. Zarówno aspiryna, jak i dipirydamol wpływają na funkcję płytek krwi, a tym samym na jej lepkość. Płytki to maleńkie cząsteczki krwi odpowiedzialne za jeden z kilku mechanizmów jej normalnego krzepnięcia. Oba leki ingerują w ich działanie, ale w różny sposób. Większość lekarzy przepisuje je razem, chociaż nie ma dowodu na to, że dodanie dipirydamolu do aspiryny coś zmienia. Dipirydamol jest szczególnie użyteczny, gdy pacjent nie toleruje aspiryny (miał krwawiący wrzód, ataki astmy spowodowane wrażliwością na aspirynę), a wymaga leku działającego na płytki krwi.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>