Faza orgazmu

Faza orgazmu ograniczona jest do tych nielicznych sekund, w których czasie zmiany naczyniowe i napięcie mięśniowe powstające pod wpływem stymulacji seksualnej uzyskują odprężenie. Zmiany cielesne ogólne mające miejsce w czasie napięcia seksualnego przebiegają różnie w zależności od indywidualnego wzoru reakcji człowieka. Największe różnice w zakresie intensywności i czasu trwania dotyczą orgazmu kobiet, podczas gdy u mężczyzn obserwuje się tendencję do reakcji według standardowego wzoru ejakulacji, bez odchyleń indywidualnych. Gdy pobudzenie układu przywspółczulnego osiągnie swój szczyt, rozpoczyna się okres toniczny orgazmu. Krótkie znieruchomienie napiętego i wyprężonego ciała z towarzyszącym uczuciem „ciasnoty” w klatce piersiowej charakteryzuje rozpoczęcie się orgazmu. Ponieważ także i mięśnie gładkie ciała osiągają stan napięcia, może dojść – przy przepełnionym pęcherzu lub odbytnicy – do mimowolnego oddania moczu lub stolca. Następnie dochodzi do okresu klonicznego orgazmu, w którym następuje mimowolny skurcz mięśni miednicy oraz mięśni gładkich narządów płciowych. Skurcze te powodują u mężczyzny przesunięcie się spermy z ogona najądrzy do cewki moczowej i wytryśnięcie jej w kilku lub kilkunastu dawkach. Przy silnym orgazmie uczestniczą także mięśnie całego ciała powodując jego „drgania”. Często dochodzi również do pewnego zawężenia pola świadomości, którego wynikiem może być m.in. mimowolne wydawanie pewnych okrzyków, gryzienie lub inne działania.