Category Kategoria Medyczna

W ostrym okresie zapalenia pochwy kobiety skarżą się niekiedy na ból i świąd w okolicy wejścia do pochwy (kolpitis pruriginosa), zwłaszcza przy dotykaniu schorzałych części. Zapalenie pochwy ostre rzadko kiedy trwa dłużej niż trzy tygodnie. Stopniowo zmniejsza się fcolesność, wydzielina staje się mr.icj obfita, proces przechodzi w stan przewlekły, którego jedynym zazwyczaj objawem są piekące upławy. Jeśli przyczyna wywołująca zapalenie była krótkotrwała, leczenie prędko doprowadza do pożądanych wyników. W innych przypadkach schorzałe ściany pochwy opierają się r.ieraz długo wszelkim metodom leczniczym, a chociaż proces zapalny nie zawsze utrzymuje się w błonie śluzowej całej pochwy, miejsca są siadujące ze sromem i z szyjką macicy, które często stanowią pierwotne źródło zakażenia, wykazują wciąż cechy zapalne.

Ciekawe są eksperymenty z wprowadzeniem sztucznego naświetlania, przy pomocy którego można zmieniać cykl aktywności rozrodczej u zwierząt, uprzednio uzależniony od pór roku. U kotów domowych na przykład okresy rui zależne są od pór roku i od zmian natężenia światła związanych z rytmem dobowym. Sezonowo uwarunkowane rytmy zanikają w warunkach sztucznego stałego oświetlenia, U fretek, monoestrycz- nych ssaków, długotrwałe naświetlanie wywołuje przedwczesny estrus. Natomiast fretki trzymane w ciemni lub pozbawione receptorów wzrokowych, mają estrus w zwykłej porze roku. Niedojrzałe samice szczurów przetrzymywane w stałym oświetleniu wykazują przedwczesne otwarcie pochwy, natomiast dojrzałe samice w tych samych warunkach wykazują stały estrus. Zmiana rytmu dobowego: światło-ciemność może też doprowadzać do przesunięcia się w czasie jajeczkowania. Jednak samice szczurów pozbawione receptorów wzrokowych mają normalny cykl jajnikowy. Także i dojrzałe kobiety niewidome nie wykazują zmian w zakresie cyklu jajnikowego. U dziewcząt niewidomych wykryto nawet przedwczesne wystąpienie pierwszej miesiączki (Zacharias, Wurtman, 1964). Wyniki te pozwalają przypuszczać, że u samic ssaków istnieje endogenny czasomierz związany z ośrodkowym układem nerwowym, rodzaj biologicznego zegara, który cyklicznie zwiększa wytwarzanie pidwzgó- rzowego hormonu uwalniającego, co – na drodze wtórnego zwiększenia wydzielania przysadkowych hormonów luteinizujących – wywołuje ja- jeczkowanie. Proces ten uzależniony jest w pewnym stopniu od bodźców płynących z receptorów wzrokowych (także węchowych i słuchowych).

Rokowanie w przypadkach operacji niezłośliwych guzów jajnika (oophorectomia) jest dobre. Śmiertelność pierwotna po zabiegu wynosi około i %, w przypadkach powikłanych nie jest większa niż 3%. Odsetek pierwotnej śmiertelności po operacjach guzów złośliwych jajnika jest, rzecz naturalna, wyższy i wynosi około 10%. Bezwzględne wyleczenie – po pięcioletniej obserwacji – określają liczne statystyki liczbą 23-25% wszystkich operowanych przypadków guzów złośliwych jajnika. Należy jednak pamiętać, że stopień złośliwości poszczególnych gatunków złośliwych nowotworów tego narządu jest różny. Rokowanie jest najgorsze w przypadkach raków przerzutowych i obustronnych. Ale i mięsaki dają niedobrą prognozę. Niektórzy badacze twierdzą, że rokowanie w przypadkach jednostronnych mię- saków jajnika jest lepsze niż przy obustronnych guzach tego typu. Budowa histologiczna mięsaka wpływa również w pewnym stopniu na złośliwość guza. Wiókniako- mięsaki uchodzą za najmniej złośliwą odmianę tego nowotworu. Mięsaki okrągło- komórkowe są bardziej złośliwe niż złożone z komórek wrzecionowatych lub różr.o- kształtnych.

Wydzieliny dodatkowych gruczołów płciowych (pęcherzyków nasiennych, gruczołu krokowego i gruczołów Cowpera) mieszając się z plemnikami stanowią dla nich płynne środowisko. Żywotność plemników w tym środowisku zależy od obecności w nim określonych substancji (fruktozy, kwasu cytrynowego, jonów cynku itp.), a tworzenie się tych substancji w gruczołach dodatkowych zależy od poziomu produkowanych androgenów. A zatem „męskie” hormony płciowe wpływają nie tylko na wytwarzanie plemników w jądrach, ale i zabezpieczają ich żywotność, a więc zdolność do zapłodnienia.

W ostatnich latach zaczyna się rozwijać nowa dyscyplina nauki, so- cjobiologia, która zajmuje się kompleksowym badaniem wpływu dziedziczności i środowiska na zachowanie, a więc i badaniem biologicznych uwarunkowań form zachowań spotykanych u żywych organizmów – także i u człowieka. Celem jej jest dokładniejsze zbadanie tego, w jakim stopniu i jakimi drogami podłoże biologiczne wpływa na bardziej złożone formy zachowania człowieka. Zasadnicza teza socjohiologii sprowadza się do stwierdzenia, że ewolucja człowieka nie jest jeszcze procesem zakończonym, trwa ona nadal, a więc geny jakie człowiek odziedziczył po swoich przodkach wywierają pewien wpływ na zachowanie społeczne. Można to odnieść również i do zachowań seksualnych. Istnienie wrodzonych, biologicznych dyspozycji do pewnych zachowań, mimo że nie zakłada bezwzględnego determinizmu, staje się przedmiotem ostrych kontrowersji, głównie ze strony zwolenników przekonań, że złożone ludzkie zachowania uwarunkowane są wyłącznie lub przede wszyst-. kim wolicjonalnie. .Kontrowersje zaostrzają się, gdyż wielu przedstawicieli socjohiologii wysuwa zbyt daleko idące wnioski, które zbyt jednostronnie przedstawiają zagadnienie przeceniając wpływy biologiczne, a nie doceniając środowiskowych. Socjobiologia jako dyscyplina nauki posiada jednak niezaprzeczalnie walor pozwalający przewidywać jej perspektywy rozwojowe. Jej podstawowe twierdzenie brzmi, że zachowanie jest wypadkową wpływów czynników wewnętrznych i zewnętrznych. Oznacza to zerwanie z tradycyjnym podziałem na „naturę” i środowisko. W zakresie seksualności socjobiologia ma szczególnie duże pole do popisu.

Błona śluzowa trąbki jest pokryta nabłonkiem wale czkowym migawkowym, podobnie jak w macicy. W prze ciwieństwie jednak do śluzówki macicy nie ma gruczołó Tworzy ona szereg podłużnych fałdów, których liczb bardzo zwiększa się ku końcowi jajowodu. W bańce jajo wodu na fałdach tych istnieją już wtórne, drobne fałdziki, od których zależy ba dzo charakterystyczny obraz przekroju jajowodu (błędnik trąbki).

Duże podobieństwo błony śluzowej jajowodu i trzonu macicy wyjaśnia, dlaczeg w pewnych warunkach zapłodnione jajo może zagnieździć się w obrębie trąbk Mięśniówka trąbek składa się z dwóch warstw: wewnętrznej okrężnej i zewn trznej podłużnej. W obwodowym odcinku jajowodu obie te warstwy stają się mni

I tak największe badania w tym zakresie Hanny Malewskiej (1968) objęły ponad 850 kobiet, które korzystały z porady lekarskiej w poradni TSM. Tylko w odniesieniu do poglądów rodziców na wychowanie seksualne badania Malewskiej objęły 2-tysięczną próbę reprezentatywną dorosłej ludności miast, skonstruowaną metodą quota. W sensie metodologicznym tylko ta druga grupa daje podstawę do uogólniania wniosków o zasięgu poszczególnych zjawisk w społeczeństwie tylko dorosłych mieszkańców miast. Grupa pierwsza (861 pacjentek poradni TSM) była grupą przypadkową, wstępnie i specyficznie wyselekcjonowaną przez fakt, iż były to kobiety szukające porady lekarskiej, a tym samym wyniki tych badań nie dają podstaw do uogólnień, choć umożliwiają wnioskowanie o pewnych współzależnościach występujących w zbadanej grupie pacjentek.

Z zachowaniem należytej ostrożności oraz w dużym uproszczeniu hipotezę tę można sformułować w następujący sposób:

Rokowanie w ropnicy połogowej jest bardzo niepomyślne. Jakkolwiek znamy przypadki wyzdrowienia, to najczęściej chore giną.

Konsumacyjny akt seksualny składa się z serii 8-10 pojedynczych kopulacji występujących w odstępach od kilku do kilkudziesięciu sekund i zakończonych ejakulacją. Następnie występuje kilkuminutowy okres refrakcji, po czym rozpoczyna się następna seria kopulacyjna.

Pojęcie przemieszczenia macicy jako stanu chorobowego jest zatem równoznaczne ze stałą, a nie chwilową zmianą typowego położenia tego narządu. Towarzyszy mu prawie z reguły zmiana kierunku osi macicy.

Patologiczne przemieszczenia mogą być wprawdzie następstwem wad rozwojowych narządów miednicy małej łub ich otoczenia, głównie jednak są schorzeniem wtórnym, wywołanym albo przez uprzednie zmiany chorobowe w samych narządach płciowych czy w ich sąsiedztwie, albo wskutek upośledzenia i osłabienia istniejącego u każdej kobiety układu mięśniowo-powięziowo-więzadłowego, który zapewnia narządom płciowym prawidłowe położenie. Przeciwdziała on bowiem czynnikom, które w sprzyjających warunkach mogą je przesunąć w miejsca, gdzie znajdować się nie powinny.