METODY BADANIA

Celem każdego lekarza jest usunięcie cierpienia chorego, który zgłasza się o poradę, a więc umożliwienie mu powrotu do zdrowia. Określenie rodzaju schorzenia, czyli jego rozpoznanie, jest jednak koniecznym warunkiem zastosowania odpowiedniego leczenia. Dla lekarza praktyka rozpoznanie jest zadaniem najważniejszym, jest ono bowiem równoznaczne ze stwierdzeniem potrzeby pomocy lekarskiej.

Dojście do rozpoznania choroby umożliwione jest przez rozumowanie pozwalające ocenić wyniki wszystkich rozmów i poczynań, które nazywamy badaniem lekarskim, a które mogą rzucić pewne światło na przyczyny cierpień i dolegliwości, wywołujących stan patologiczny. Jest rzeczą zrozumiałą, że badający powinien zdawać sobie sprawę, do czego dąży, znać technikę badania i w odpowiedni sposób łączyć przyczyny ze skutkami, gdyż jedynie na tej drodze określi rodzaj choroby. Mimo że zakres każdego badania, a więc i badania ginekologicznego wydaje się ograniczony, celem jego ostatecznym jest nie tylko rozpoznanie i następowe wyleczenie schorzenia miejscowego, ale i doprowadzenie do prawidłowej czynności całego ustroju.

Cechą charakterystyczną chorób narządów rodnych kobiety jest mała rozmaitość oraz częsta tożsamość towarzyszących im objawów, mimo poważnych różnic w obrazach anatomo-patologicznych. Bóle, krwawienie i upławy, do których przyłączają się niekiedy zaburzenia czynności jelit i zaburzenia w oddawaniu moczu, jak również pewne objawy natury ogólnej, pozostające w związku z niedostateczną sprawnością narządu krążenia, układu nerwowego oraz gruczołów dokrewnych, spotykamy prawie w każdym schorzeniu ginekologicznym. Zadaniem lekarza ginekologa jest dokładna analiza i ocena tych objawów chorobowych drogą badania tak przedmiotowego, jak podmiotowego, bez którego nie .mają one rozstrzygającego znaczenia.

Badanie podmiotowe polega na wywiadach. Powinno ono dostarczyć szczegółów najbardziej charakterystycznych, a jest tym cenniejsze, im szczerzej i dokładniej opisuje kobieta swoje dolegliwości. Fałszywy wstyd i zbytnia jej trwożli- wość zaciemnia obraz wywiadów i może spowodować poważne trudności rozpoznawcze. W żadnym dziale medycyny bezwzględne zaufanie do lekarza nie jest tak nieodzownie potrzebne i w żadnym wypadku nie wpływa tak korzystnie na rozpoznanie schorzenia i jego leczenie, jak w ginekologii.