Porody z położeniem poprzecznym

Porodów z położeniem poprzecznym nie wolno pozostawiać siłom natury ze względu na grożące niebezpieczeństwo matce i dziecku i dlatego rozpoznanie musi być postawione jak najwcześniej. Możemy tego łatwo dokonać w czasie ciąży, jak i na początku porodu na podstawie badania zewnętrznego. Często już zewnętrznie można zauważać, że płód zbacza od linii podłużnej, brzuch jest rozciągnięty w kierunku poprzecznym i macica w czasie bólu również przyjmuje podobny kształt. W każdej z bocznych stron macicy stwierdzamy większą część płodu, z których kulista, twardsza i balotująca odpowiada główce. W dnie i w dolnym odcinku większej części płodu nie można stwierdzić. Ręka, wpuklona ponad spojeniem łonowym w głąb, sięga aż do

Ryc. 135. Poród przez samoistne zwinięcie płodu. gnięcie dolnego odcinka jest bardzo wyraźne i pomimo głębokiego uśpienia delikatnym uciskiem nie udaje się odepchnąć barku ku górze, nie wolno wykonać obrotu. Użycie siły jest błędem w sztuce i powodem pęknięcia macicy. W przypadkach zaniedbanych uciekamy się do rozkawalania płodu lub oddzielenia główki. Wyjątkowo możemy uniknąć tego zabiegu, jeśli pociągając za rączkę stwierdzamy, że płód posuwa się ku dołowi i będzie się mógł urodzić przez samoistne zwinięcie. Próbę tę należy wykonać przed każdym rozkawaleniem, jeśli płód jest mały, a bark znajduje się nisko.