Różnicowanie przewodów gronad in vivo i in vitro część 2

Androgenne hormony męskie stymulują przewody Wolffa i wpływają na rozwój zewnętrznych narządów płciowych w kierunku męskim, interesujący jest fakt, że substancje te działają na przewody Wolffa jedynie miejscowo. W przypadku jednostronnej kastracji we wczesnym okresie płodowym drugie jądro posiada zdolność maskulinizowania całej zatoki moczowo-płciowej i zewnętrznych narządów płciowych, natomiast przewodu Wolffa jedynie po swojej stronie – nie jest zdolne do maskulinizowania go po stronie wykastrowanej (Jost, 1953). Fakt ten można wyjaśnić bardzo wczesną androgenną zależnością, a w konsekwencji zdeterminowaniem rozwoju przewodów Wolffa. Hormony różnicujące pleć działają w bardzo wczesnym okresie jedynie drogą dyfuzji, natomiast w późniejszym okresie przeważa przekazywanie hormonów przez krążącą krew. Stabilizacja przewodów Wolffa odbywa się bardzo wcześnie, a hormony lub substancje różnicujące przenikają na drodze dyfuzji, w związku z czym ich działanie jest znacznie ograniczone co do przestrzeni natomiast w późniejszym okresie substancje różnicujące zewnętrzne narządy płciowe są przenoszone przez naczynia krwionośne.

Chemiczna budowa czynnika antymiillerowskiego, nazywanego również czynnikiem X, wydzielanego przez płodowe jądra i hamującego rozwój przewodów Mullera, nie jest znana. Eksperymenty z antyandrogena- mi potwierdziły jednak przypuszczenie Josta (1953), że czynnik ten nie jest androgenem (Neumann i wsp., 1970). Prace, które zostały przeprowadzone w celu zidentyfikowania czynnika X, dotyczyły głównie pochodnych testosteronu (Josso, 1971). Fakt, że antymiillerowski czynnik jest wydzielany przez jądra płodowe od początku ich aktywności, nawet wcześniej niż hormony androgenne, które stymulują rozwój przewodów Wolffa, sugeruje, że czynnik antymiillerowski nie jest metabolitem testosteronu czy jego prekursorem – takim jak 17-a-hydroksypregnenolon, dehydroepiandrosteron itp. ani ich pochodną. Być może, jest to specjalny hormon steroidowy lub nawet peptydowy, który istnieje jedynie w okresie płodowym i nie występuje w okresie życia pozapłodowego, jak na przykład niektóre typy hemoglobin, które są obecne jedynie w okresie życia płodowego (Boczkowski, 1975).