TIMOLOL

Aktywność fl-adrenołityczną racematu timololu po raz pierwszy opisał Hall i wsp. w 1970 r, [436]. Stwierdził,’ że antagonizuje on częstoskurcz poizoprenalinowy u psów i szczurów. Po podaniu doustnym działa 5-10 razy silniej niż propranolol. Po podaniu dożylnym psom w dawce 1,56 p,g7kg hamuje inotropowe oraz hipotensyjne działanie izoprenaliny, tak jak propranolol w dawce 10-krotnie większej [889], W dawc.e 10 iyg/kg redukuje pojemność wyrzutową serca u psów narkotyzowanych. Znosi niemiarowości komorowe wywołane przez adrenalinę, natomiast nie wpływa na zaburzenia miarowości wywołane bodźcami nieadrenergicznymi [265]. Nie wykazuje właściwości błonowych, a jego działanie przeciw- arytmiczne wynika ze swoistej blokady p-adrenergicznej [1001],

Badania na zwierzętach zostały potwierdzone u ludzi [334, 1001]. Z badań Scriabina [8891 wynika, że prawoskrętny izomer timololu jest słabszy niż lewoskrętny. Timolol, jako nieselektywny p-adrenolityk, okazał się prawie 10-krotnie silniejszy od propranololu. Podobnie jak propranolol jest on całkowicie pozbawiony wewnętrznej aktywności sympatykomimetycz- nej [1001]. W dawce 2,5 mg podanej doustnie redukuje liczbę uderzeń serca na minutę w tym samym stopniu co propranolol w dawce 20 mg. W dawce 5 mg per os timolol już po upływie 1 h redukuje pojemność wyrzutową serca, zmniejsza liczbę uderzeń serca na minutę, nie wpływa lub nieznacznie zwiększa pojemność minutową serca [332, 334], Timolol przy długotrwałym podawaniu początkowo zmniejsza pojemność wyrzutową serca, a po 5 tygodniach stosowania pojemność wyrzutowa serca wraca do normy [333]. Nie zmienia również pojemności wyrzutowej serca u chorych z nadciśnieniem [157], W badaniach na zwierzętach in vivo oraz in vitro timolol wykazał 5 – 8-krotnie słabszą aktywność inotropową ujemną niż propranolol [332, 334, 889], Przy tak słabo zaznaczonym działaniu kardiodepresyjnym timolol może być stosowany w zawale mięśnia sercowego lub jego profilaktyce, wrodzonych wadach serca itp. [5861. Opisano osłaniający wpływ timololu w doświadczalnym, ostrym niedotlenieniu mięśnia sercowego u kotów, wywołanym podwiązaniem lewej tętnicy wieńcowej. Timolol podawano dożylnie w dawce 25 gg/kg. Dawka ta blokowała 75 – 80% odpowiedzi receptorów fl-adrenergicznych serca na izo- prenalinę. Po jej podaniu czynność serca ulegała zwolnieniu, zapotrzebowanie serca na tlen malało, podwyższony odcinek ST w elektrokardiogra- mie powracał do normy. Ograniczeniu ulegał rozmiar niedotlenienia i uszkodzenia mięśnia sercowego [586],

Timolol redukuje ciśnienie tętnicze krwi poprzez mechanizm tłumienia wydzielania reniny [437, 889]. Nie wywołuje hipotensji ortostatycznych. Jego działanie hipotensyjne, podobne w sile działania do propranolołu, osiąga się w dawce 15–45 mg/dobę [189, 334, 624, 906]. Stwierdzono bardzo korzystne działanie lecznicze timololu w chorobie nadciśnieniowej, podanego łącznie z metyldopą [883], hydralazyną [1091] oraz pochodnymi tiazydów [192, 744, 9681. W tych skojarzeniach timolol ma potencjalizo- wać działanie hydralazyny, podawany z pochodnymi tiazydów – zmniejszać hipokaliemię wywołaną przez te pochodne [437, 889]. Stosowany w niewydolności naczyń wieńcowych zmniejsza liczbę napadów bólowych, ogranicza zażywanie nitrogliceryny [143],

Timolol w kroplach o nazwie Timoptic – firmy Merck Sharp Dohme znalazł zastosowanie w leczeniu jaskry (patrz str. 165).