Cykl rozwojowy Cryptosporidium parviim

W niej, w dalszym procesie sporogonii, różnicują się 4 sporozoity (1,5-0,75 pm). Około 20% oocyst wytwarza bardzo cienkie

ŚRODOWISKO ZEWNĘTRZNE Ryc. 3.39. Cykl rozwojowy Cryptosporidium parviim (oryg.). otoczki, szybko pęka, a wyzwolone z nich sporozoity natychmiast przyklejają się do enterocytów, powodując rozwój dalszej inwazji w ustroju tego samego żywiciela. Pozostałe oocysty, zwykle o grubszej otoczce, są wydalane z kałem do środowiska zewnętrznego.

Nie jest poznany sposób rozmnażania się Cryptosporidium w układzie oddecho-wym, jednakże opisywane są przypadki takich zarażeń u dzieci.

W mikroskopie elektronowym transmisyjnym wykazano, że budowa merozoitu Cryptosporidium jest taka sama jak merozoitu Toxoplasma (ryc. 3.5) ostatnio wykryto, że roptrie wydzielają enzymy proteolityczne ułatwiające inwazję.

Wydaje się, że inwazje Cryptosporidium mają charakter środowiskowy z możli-wością transmisji: człowiek-człowiek, człowiek-środowisko zewnętrzne-człowiek, zwierzę-człowiek lub zwierzę-środowisko zewnętrzne-człowiek. Opisano bowiem ponad 20 gatunków Cryptosporidium u zwierząt hodowlanych i dzikich, z którymi wiąże się duże prawdopodobieństwo inwazji człowieka. Wyniki prac doświadczalnych wskazują na małą swoistość gatunkową pierwotniaków rodzaju Cryptosporidium. Prawdopodobnie najczęściej zarażenie następuje oocystami, które mogą infe- stować mleko lub wodę, w określonym środowisku, często rodzinnym.