GRZYBICE SKORY (MYCOSES CUTIS)

Najważniejsze znaczenie w dermatologii dziecięcej mają tzw. grzybice na-skórkowe (epideimomy coses), które są wywoływane przez grzyby chorobo-twórcze rozmnażające się w naskórku zrogowaciałym oraz w tworach na-skórkowych, jak włosy, mieszki włosowe i paznokcie.

Grzybica strzygąca (trichophytiasis) jest bardzo częstym schorzeniem wieku dziecięcego i występuje w postaciach powierzchownych lub głębokich, umiejscawiających się w skórze głowy owłosionej albo gdziekolwiek w skórze- nieowłosionej, a niekiedy w paznokciach.

Grzybica strzygąca głowy owłosionej (trichophytiasis capillitii) zdarza się wyłącznie u dzieci i, co jest znamienne, wygasa w tym umiejscowieniu samoistnie, gdy dziecko dojdzie do wieku pokwitania. Postać powierzchowną tej grzybicy wywołuje grzyb rozwijający się tylko wewnątrz włosa i nie powodujący prawie nigdy powstawania wyraźniejszych odczynów zapalnych w skórze. Zmiany chorobowe występują w postaci oddzielnych wyraźnie okrągłych ognisk pokrytych łupieżem. W ogniskach tych włosy są jakby przystrzyżone, gdyż ułamują się i odłamki ich leżą wśród łupieżowatych pokładów łusek. Ten typowy obraz choroby może ulec przeobrażeniu z powodu wtórnego zakażenia ropnego.

W postaci głębokiej grzybicy strzygącej powstają na głowie owłosionej duże guzy ropiejące, pokryte krostami, przy czym w miejscach chorych włosy nie odłamują się, gdyż nie są zajęte przez grzyb, i dają się wyjąć w całości z obrzękłego zapalnie mieszka włosowego.