Zwiększona pobudliwość naczynio-ruchowa

Prócz zaburzeń miesiączkowania stwierdza się w tym okresie szereg innych objawów w narządach płciowych kobiety. Zwiększona pobudliwość naczynio- ruchowa oraz układu nerwowego wegetatywnego wzmagają wydzielanie gruczołów szyjki macicy, macicy i sromu, czego przejawem są upławy. Jest to zjawisko przejściowe, gdyż zmiany wsteczne rozwijające się w utkaniu macicy i pochwy doprowadzają niebawem do upośledzenia czynności wydziełniczej gruczołów, co powoduje zanik elastyczności ścian pochwy, macicy oraz skóry sromu, stopniową zatratę ich jędrności, wysuszenie warg sromowych oraz zmiany zanikowe. Powodują one zaciąganie się tkanki łącznej i zmiany w przemianie materii w ścianach pochwy, zmniejszenie się wytwarzania glikogenu, a więc i kwasu mlecznego oraz zmiany flory bakteryjnej dolnego odcinka kanału rodnego.

Upławy o przykrej woni oraz gromadzenie się w jamie macicy wydzieliny, która nie może swobodnie odpływać z powodu zmian zanikowych w szyjce macicy i znacznego zwężenia kanału szyjki, gdzie mogą rozwijać się bakterie gnilne, są zjawiskiem często spotykanym, przynajmniej w postaci poronnej, w okresie przekwitania u kobiet.

Postępujący stopniowo zanik mięśni brzucha i przepony miedniczej wywołuje u kobiet uczucie obniżania się i wypadania macicy, jakkolwiek przedmiotowo nie stwierdza się takich zaburzeń, głuche bóle w krzyżu i w okolicy pęcherza moczowego oraz uczucie przypływu krwi do podbrzusza. Wzmożenie pobudliwości naczynioruchowej wpływa na uwydatnienie się tych wrażeń i może być jedną z dalszych przyczyn częstych w tym okresie świądów i palenia w okolicy sromu i odbytu.

Nie można zapominać, że przekwitanie stanowi dla ustroju kobiety zwolnienie z obowiązków fizjologicznych, jakimi są jajeczkowanie i miesiączka. Odciążenie to zaoszczędza jej siły w dziedzinie, która wyczerpywała ją okresowo nieraz w wysokim stopniu. Ponieważ to odciążenie ustroju następuje w porównaniu do innych objawów starzenia się stosunkowo wcześnie, kiedy organizm rozporządza jeszcze dużym zapasem energii, należy przyjąć, że wystąpienie samego przekwitania stanowi dla kobiety nawet pewne, chociaż przejściowe, korzyści.

Byłoby jednak błędem zapatrywać się – jak chcą niektórzy – na objawy kliniczne okresu przekwitania wyłącznie jak na dowody upośledzenia układu nerwowego jednostki. Wprawdzie rozgraniczenie prawidłowych i nieprawidłowych znamion tego okresu jest rzeczą bardzo trudną, należy jednak przyjąć, że zaburzenia występujące w czasie przekwitania w narządach rodnych kobiety mogą być często wywoływane przez czynniki patologiczne.