Klasycznie była uważana za chorobę występującą w wieku dziecięcym, chociaż obecnie przypadki tej postaci występują coraz częściej u dorosłych (związane m.in. z szerzeniem się zakażeń HIV). U większości osób z pierwotną gruźlicą brak jest jakichkolwiek symptomów choroby i następowych zmian radiologicznych. U osób z objawami klinicznymi pojawia się niespecyficzne ogniskowe zapalenie płuc, które widać jako segmentame lub płatowe zacienienie. Często towarzyszy temu jednostronne powiększenie węzłów chłonnych wnęki i śródpiersia. Z wyjątkiem niemowląt rzadko dochodzi do powstawania jam. Zmiany płucne mogą wchłonąć się samoistnie lub po właściwej farmakoterapii. U niektórych chorych można stwierdzić obecność tzw. zespołu pierwotnego (ognisko Ghona), składającego się z ogniska miąższowego, zwapniałego węzła chłonnego i zmienionych naczyń chłonnych między ogniskiem a węzłem. Mogą być widoczne gruźliczaki, ale są one bardziej charakterystyczne dla gruźlicy popierwotnej. Jednostronny wysięk opłucnowy spotyka się w ok. 25 % przypadków i jest on związany z uszkodzeniem miąższu.
Badanie RTG (A.) i CT (B. – okno śródpiersiowe C. – okno płucne) u 37-letniego chorego. Duża grubościenna jama w polu podobojczykowym płuca prawego z widocznym poziomem płynu. Zmiany włókniste w szczycie tego płuca. Badanie bakteriologiczne potwierdziło radiologiczne rozpoznanie gruźlicy.
Leave a reply