ZMIANY BARWNIKOWE

Do poważniejszych zmian skórnych należałoby zaliczyć zmiany barwnikowe, które mogą pojawić się po długotrwałym, wieloletnim stosowaniu pochodnych fenotiazyny w dużych dawkach [108], Zmiany te częściej notowano u kobiet i obejmują one nie więcej niż 1% długotrwale leczonych. Występowanie ich najczęściej wiąże się z równoczesnym powstawaniem zmian barwnikowych w siatkówce i rogówce oka [65, 88, 108] oraz z późnymi zespołami pozapiramidowymi [46, 112, 126], Zmiany skórne opisywano w związku z podawaniem chloropromazyny, oczne po stosowaniu tiorydazyny [110], Przejściowe zmiany zapalne [25, 58] w obrębie błony śluzowej jamy ustnej, powiek, gardła i nosa notowano u 10% leczonych, głównie chloropromazyną [64],

Ze strony układu oddechowego opisywano niewiele objawów niepożądanych. Zasadniczo sprowadzają się one do rzadko występujących stanów skurczowych oskrzeli [64], Wzrasta częstość napadów u chorych na dychawicę oskrzelową oraz częstość dodatkowych zakażeń [15, 76, 88].

Spośród objawów niepożądanych o charakterze metabolicznym lub wynikającym z działania pochodnych fenotiazyny na układ wydzielania wewnętrznego do najczęściej wymienianych należą: zaburzenia miesiączkowania [16, 108], wyciek mleka i ginekomastia [86, 108]. Leczeniu z reguły towarzyszy znaczny przyrost masy ciała [7]. Działanie diabetogenne ujawnia się szczególnie u starszych, otyłych kobiet [117], Powszechnie wiadomo o zaburzeniach regulacji temperatury ciała. Częstsza hipotermia nie stanowi poważniejszych niebezpieczeństw, natomiast długotrwała i znaczna hipertermia może być nawet groźna dla życia [7],