Według różnych autorów małe dawki rezerpiny (nie przekraczające 1 mg/24 h) nawet w przypadku długotrwałego stosowania bardzo rzadko powodują objawy niepożądane. Wzrost wydzielania żołądkowego obserwuje się po jednorazowej dawce doustnej rezerpiny większej od 2 mg.
Leki cholinergiczne (np. neostygmina, acetylocholina). Mogą one również wykazywać działanie wrzodotwórcze przez zwiększenie wydzielania kwasu solnego, pepsyny i ogólnej ilości soku żołądkowego [3].
Histamina i jej analogi. Zarówno przy podaniu pozajelitowym, jak i miejscowym na błonę śluzową żołądka powodują zwiększenie wydzielania kwasu solnego i jednocześnie zmniejszenie oporności błony śluzowej (rozszerzenie tętniczek i naczyń włosowatych błony śluzowej).
Podobnie działa tolazolina (Pridazol) – lek stosowany w leczeniu przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych.
Aminy katecholowe. Wywołując skurcze naczyń, prowadzą do zaburzeń ukrwienia błony śluzowej i osłabienia jej oporności. W ten sposób mogą ułatwiać powstawanie nadżerek lub wrzodów trawiennych, np. spotykanych u osób leczonych dożylnymi wlewami kroplowymi norepinefryny (Levonor).
Insulina i sulfonamidy o działaniu hipoglikemizującym. Mogą one powodować zwiększone wydzielanie kwasu solnego, pepsyny i soku żołądkowego. W ten sposób mogą przyczyniać się do powstania uszkodzeń błony śluzowej żołądka.
Leave a reply