Salpingografia i Histerosalpingografia – ciąg dalszy

Równie częstym wskazaniem jest salpingografia w rozpoznawaniu wad rozwojowych macicy i w związku z nimi zaburzeń czynnościowych (brak miesiączkowania przy zarośniętej macicy). Pewną rolę może ona odgrywać również w stanach dziecięcości kobiecego narządu rodnego, objawiającej się w dysproporcji rozmiarów trzonu i szyjki macicy, zbytniej długości i cienkości jajowodów itp. Rozpoznawanie guzów macicy i przydatków na rentge- nogramach, uzyskanych drogą salpingografii, ma już mniejsze znaczenie, tym bardziej że odczytywanie ich bywa nieraz bardzo trudne i nie daje tak pewnych wyników, jak inne pomocnicze metody badania.

Stosowanie salpingografii jako metody rozpoznawania ciąży nie ma w praktyce większego znaczenia wobec opracowania dokładnych i pewnych metod biologicznych, które umożliwiają jej rozpoznanie w okresach bardzo wczesnych.

Technika salpingografii uznaje wlewanie płynu kontrastowego do macicy albo a) z równoczesnym zamknięciem (uszczelnieniem) szyjki macicznej w celu uniemożliwienia odpływu lipiodolu lub jodipiny do pochwy, albo b) bez uszczelnienia, a więc właściwie bez użycia ciśnienia. Metoda z uszczelnieniem szyjki daje lepsze wyniki, zwłaszcza w przypadkach niedrożności jajowodów, gdyż płyn kontrastowy nie mogąc spłynąć na zewnątrz, toruje sobie drogę z konieczności przez jajowody, wykazując ich najmniejsze uchyłki. Uszczelnienia dokonuje się zaciskając szyjkę maciczną na wprowadzonej do jej kanału rurce, która połączona jest z manometrem. Wlewanie płynu kontrastowego odbywa się wolno (przy ciśnieniu nie przekraczaj ącym 180 Hg według skali Riva-Rocciego) ilość jego nie powinna przekraczać 5 ml.