Seksuologiczne i prawne ujęcie zagadnienia

Ekshibicjonizm w sensie seksuologicznym polega na ogół na obnażaniu się w miejscu publicznym lub w obecności innych osób z motywów erotycznych albo na publicznym manipulowaniu genitaliami czy też na innym analogicznym zachowaniu.

W polskim systemie prawa karnego mamy opis stanu faktycznego swoistego ekshibicjonizmu w art. 177 kodeksu z 1969 r. (w tym samym brzmieniu co art. 213 kodeksu z 1932 r.) oraz w szeregu przepisów kodeksu wykroczeń. Zgodnie z art. 177 kodeksu:

„Kto dopuszcza się czynu nierządnego w obecności osoby poniżej 15 lat albo publicznie, podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny”.

Przez pojęcie „czynu nierządnego”, które trzeba interpretować jednolicie, rozumie się, jak o tym była mowa, spółkowanie lub czynności równoznaczne, będące jego namiastką. Tym samym pod ten przepis nie podpada klasyczny w seksuologii ekshibicjonizm, który przeważnie sprowadza się do obnażania „wstydliwych” części ciała wobec innych osób. Mamy natomiast w nowym kodeksie wykroczeń szereg przepisów, na których podstawie możemy kwalifikować ekshibicjonizm w jego obrazie seksuologicznym. Według art. 51 § 1 tego kodeksu, kto wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym, podlega karze aresztu do 2 miesięcy lub grzywny do 3000 zł albo karze nagany, a jeżeli czyn ma charakter chuligański lub został popełniony pod wpływem alkoholu, sprawca podlega karze aresztu do 3 miesięcy, karze ograniczenia wolności do 3 miesięcy lub grzywny do 5000 zł. Ponadto zgodnie z przepisem art. 140: „Kto publicznie dopuszcza się nieobyczajnego wybryku, podlega karze aresztu do 1 miesiąca, ograniczenia wolności do 3 miesięcy lub grzywny do 3000 zł albo karze nagany”.