Występowanie Hipoglikemii

Hipoglikemia w ciągu dnia występuje łatwiej u osób otrzymujących insulinę krystaliczną. Insulina o przedłużonym działaniu częściej powoduje hipoglikemię w nocy, szczególnie między godzinami 2 a 4 lub we wczesnej porze rannej. Chorzy mogą wtedy zrywać się w nocy i impulsywnie jeść, albo też przesypiają hipoglikemię. Otoczenie może zauważyć, że są oni zlani potem lub majaczą. Po obudzeniu się są nie wypoczęci, skarżą się na ból głowy, uczucie rozbicia, lub też nie budzą się samoistnie (śpiączka). W przypadku podejrzenia neuroglikopenii u osoby z cukrzycą należy dążyć do określenia stężenia glukozy we krwi albo zróżnicować jej objawy z zespołem nerwicowym, np. typu konwersji histerycznej. Może on pojawić się u chorych, którzy obserwowali hipoglikemię u osób, podobnie jak oni leczonych insuliną. Różnicowania z neu- roglikopenią wymagają także objawy spowodowane nerwicową hiperwen- tylacją, padaczką, zatruciem, tężyczką, zespołem psychotycznym, skazą krwotoczną.

Zapobieganie. Dawkowanie insuliny musi być odpowiednio ostrożne, a chory musi zachować odpowiednią dyscyplinę dotyczącą pory i wlaś- iwego rozdziału węglowodanów w posiłkach. Ponadto chory powinien nosić przy sobie stale cukier, który ma spożywać przy pierwszych zwiastunach nadciągającego wstrząsu insulinowego.

Jest bardzo pożądane, aby chory na cukrzycą nosił przy sobie cukrzycową kartę ratowniczą. Jest to niezbędne w celu uniknięcia błędnego rozpoznania, np. pomylenia ze stanem upojenia alkoholowego. Daje to możność szybkiego zastosowania właściwego leczenia.