Glukagon jest hormonem stresu

W stanie na czczo, mimo takiej różnorodności krążącego we krwi glukagonu, aktywność biologiczną wywiera tylko glukagon trzustkowy. Jego stężenie wyraźnie się zmienia w odpowiedzi na fizjologiczną stymulację, np. hipogłikemią, lub supresję, np. hiperglikemią komórek u. Stężenie glukagonu w surowicy na czczo przy metodzie z przeciwciałami Ungera lub Hedding wynosi 21-43 pmol/1 1 pmol glukagonu = 3,5 ng.

U osób zdrowych otrzymujących posiłki o mieszanym składzie wydzielanie glukagonu wykazuje względnie małe zmiany. Stężenie glukagonu w surowicy w tych warunkach jest dość stabilne przez cały dzień. Znaczniejsze zwiększenie stężenia glukagonu w surowicy u zdrowych ludzi jest zwykle powodowane przez spożycie dużego, białkowego posiłku lub odpowiednio wlewem aminokwasów. Wydzielanie glukagonu zmniejsza się po spożyciu posiłku zawierającego dużą ilość węglowodanów.

Glukagon jest hormonem stresu. Mobilizuje on dostawę substratów energetycznych – a więc glukozy, wolnych kwasów tłuszczowych – na użytek tkanek i narządów reagujących na stres. Stężenie tego hormonu we krwi zwiększa się więc jako odczyn na ostrą hipoglikemię, po dużych wysiłkach fizycznych. Hipergłukagonemia pojawia się w ostrym zawale serca, po urazach, w głodzie, w oparzeniach, w przebiegu posocznicy wielu innych stresach klinicznych.