LECZENIE ESTROGENAMI

Najdłużej i jak dotąd najczęściej stosowaną metodą hormonalnego leczenia raka gruczołu krokowego jest leczenie estrogenami. Stosowanie estrogenów ma na celu zmniejszenie stężenia testosteronu wpływającego pobudzająco na rozwój raka gruczołu krokowego. Po leczeniu estrogenami następuje wyraźna poprawa stanu ogólnego chorego, ustępują dokuczliwie bóle zależne od przerzutów do kości, zmniejsza się zaleganie moczu, a nawet ustępuje całkowite zatrzymanie moczu. Guz wyraźnie się zmniejsza, obserwuje się zahamowanie, a czasami nawet ustępowanie przerzutów kostnych. Poprawiają się wyniki badań pomocniczych. Około 20(Vw chorych nie reaguje jednak od samego początku, a większaść chorych, nieodpowiednio ieczonych, przestaje być wrażliwa na estrogeny średnio już po 6 miesiącach.

Mechanizm działania estrogenów nie jest dokładnie wyjaśniony, aczkolwiek przypuszcza się, że działają one dwojako, zmniejszając stężenie androgenów i działając cytostatycznie na komórki guza. Uważa się, że hormon żeński pozostaje w komórce gruczołu krokowego do 8 h i może, działając cytostatycznie, wpływać na zanik komórek. Jednakże działanie cytostatyczne estrogenów jest dyskusyjne [21 ]. Hormony żeńskie zmniejszają stężenie 5c<-dihydrotestosteronu, zwiększając stężenie globuliny wiążącej hormony płciowe, oraz hamują aktywność 3fi-dehydrogenazy i 5ct- -reduktazy, hamują przekształcenie testosteronu do dihydrotestosteronu, hamują wydzielanie gonadotropin i pobudzają wydzielanie prolaktyny.