Poziom bodźca kluczowego

Na poziomie bodźca kluczowego znalazły się w przedstawionej klasyfikacji te zboczone zachowania, w których obiekt wyklucza spełnienie funkcji reprodukcyjnej (np. w zachowaniu transseksualnym) bądź reprodukcyjnej i społecznej (np. w zooerastii). W rozumieniu tej klasyfikacji pedofilia odnosi się wyłącznie do obiektów niedojrzałych płciowo w przeciwnym przypadku mamy do czynienia z zachowaniem normalnym, które może być pedofilią jedynie w sensie prawnym. Kazirodztwo nie mieści się w tym schemacie klasyfikacyjnym w ogóle (stanowi ono wyjątek wobec przyjętych kryteriów normy!) i wymaga odrębnej interpretacji.

Na poziomie zachowania konsumacyjnego znalazły się rozmaite zaburzenia 4.1. odnosi się do zboczeń i zaburzeń, które nie są zboczeniami. Jedne z nich nie są zboczeniami ex definitione, gdyż (mimo swej niezwykłości bądź dziwaczności) nie wykluczają możliwości spełnienia wszystkich trzech funkcji zachowania seksualnego, przyjętych za sprawdzian normalności (np. fetyszyzm mały, przyjęty tu za zespół zakodowanych reakcji seksualnych). Inne – są lub nie są zboczeniami (ściśle: zboczonymi zachowaniami), zależnie od ich nasilenia, a więc zależnie od czynnika ilościowego. Ta cecha różni zboczenia mieszczące się na poziomie kon- sumacyjnym od wszystkich pozostałych zboczonych zachowań, znajdujących się na innych poziomach strukturalnego schematu zachowania. Nie istnieje bowiem na przykład obiekt mniej lub bardziej przemawiający za zooerastycznym charakterem zachowania, gdyż różnica pomiędzy gatunkiem ludzkim a każdym innym jest ostra (niezależnie od tego, czy jest większa czy mniejsza). To samo odnosi się na przykład do różnicy płci (homoseksualność), dojrzałości (pedofilia), życia i śmierci (nekrofilia). Można wprawdzie w tych ostatnich przypadkach doszukać się nieostrości granic. Obojnactwo może utrudniać określenie płci, okres pokwitania – określenie dojrzałości, a stan śmierci klinicznej – określenie, czy nastąpiła ostateczna śmierć biologiczna czy też nie. Z punktu widzenia cech struktury zachowania sprawa ta nie ma jednak istotnego znaczenia. Podmiot takiego zachowania nie przeprowadza u obiektu badań klinicznych, lecz poszukuje określonych, „grubych” cech i kieruje się nimi. W tym rozumieniu obiekt jest martwy nawet wtedy, gdy nie wykazuje ciszy elektroencefalograficznej bądź jest na przykład kobietą – nawet w przypadku zespołu niewrażliwości androgenowej.