Niesztowice zgorzelinowe

Niesztowice pospolite (ecthyma vulgare) powstają w przebiegu świerzbu, wszawicy i innych swędzących dermatoz, jako następstwo zakażenia paciorkowco- wo-gronkowcowego uszkodzonej skóry. Najpierw powstają zmiany podobne do liszajca (nadżerki i strupy „miodowe”), następnie pod strupami wytwarzają się ogniska zgorzelinowe, przemieniające się w głębokie owrzodzenia w skórze, rozmaitej wielkości, o brzegach nierównych i dnie pokrytym szarawą wydzieliną.

Niesztowice zgorzelinowe drążące u dzieci (ecthyma infantile gangraenosum terebrans) zdarzają się niekiedy w wieku niemowlęcym i w 1—2 roku życia u dzieci wyniszczonych z powodu zaburzeń przewodu pokarmowego, odżywianych sztucznie, z obniżoną odpornością na zakażenia ropne. Powstają w tych przypadkach licznie, rozrzucone po całej powierzchni skóry czerwonoszare wykwity grudkowate, ulegające zgorzeli i przemieniające się w ciemne zgorzelinowe strupy po ich odpadnięciu uwidaczniają się okrągłe owrzodzenia o brzegach ostro ciętych, jakby wysztan- cowanych, pokryte wydzieliną surowiczo-krwawą. Zmiany chorobowe bywają często powikłane zakażeniem pałeczką ropy błękitnej. Stan ogólny niemowląt jest zazwyczaj bardzo poważny.

W rozpoznaniu różnicowym niesztowic zgorzelinowych należy uwzględnić kiłę wrodzoną i prosówkową gruźlicę skóry.

Leczenie niesztowic pospolitych polega na miejscowym stosowaniu takich środków, jakie zaleca się w liszajcu pospolitym (impétigo), a poza tym podaje się antybiotyki.