Poglądy Warońskiego

Wydzieliny dodatkowych gruczołów płciowych (pęcherzyków nasiennych, gruczołu krokowego i gruczołów Cowpera) mieszając się z plemnikami stanowią dla nich płynne środowisko. Żywotność plemników w tym środowisku zależy od obecności w nim określonych substancji (fruktozy, kwasu cytrynowego, jonów cynku itp.), a tworzenie się tych substancji w gruczołach dodatkowych zależy od poziomu produkowanych androgenów. A zatem „męskie” hormony płciowe wpływają nie tylko na wytwarzanie plemników w jądrach, ale i zabezpieczają ich żywotność, a więc zdolność do zapłodnienia.

Niewielka liczba plemników wykazuje odchylenia morfologiczne od normy (plemniki z kilkoma główkami lub witkami, małymi i dużymi główkami i inne). W warunkach prawidłowych liczba ich nie przekracza 15%. Za nasienie prawidłowe (normospermia) uważa się takie, w którym znajduje się powyżej 60 milionów plemników w 1 ml (przy czym zachowują one przynajmniej 70% ruchliwości), które zawiera nie więcej niż 2% komórek niedojrzałych oraz w którym występuje nie więcej niż 30% odchyleń morfologicznych w budowie plemnika.

Według Warońskiego (1977) prawidłowy ejakulat posiada następujące cechy: 1) objętość 2-6 ml, 2) czas upłynniania galaretowanej masy trwa do 30 minut, 3) pH = 7-8,5, 4) liczba plemników wynosi 60 – 250 mln/ml (średnio 60 – 150 min w 1 ml), 5) 75 – 85% plemników posiada budowę prawidłową, 6) komórek plemnikowych (niedojrzałych) jest nie więcej niż 2%, 7) 75 – 80% plemników wykazuje prawidłową ruchliwość, 8) przeżywalność plemników po 4 godzinach wynosi – 60%, po 12 godzinach – 20%, po 24 godzinach – 10%, 9) poziom fruktozy wynosi 1200 gamma w 1 ml. Dolna granica zdolności zapladniającej występuje wówczas, gdy: 1) liczba plemników wynosi co najmniej 40 mln/ml,