Spina bifida lumbosacralis

Na uwzględnienie zasługuje spotykane niekiedy u noworodków płci żeńskiej wrodzone wypadnięcie macicy. Zdarza się ono zwykle u płodów z rozszczepem kręgosłupa (spina bifida lumbosacralis). W tego rodzaju wadach rozwojowych istnieje niedomoga mięśni dna miednicy, która powstaje wskutek ucisku i zaniku nerwów ruchowych zaopatrujących je, a rozpiętych na przepuklinie opon rdzeniowych powstaje ona po rozszczepieniu się kręgosłupa lędźwiowego i krzyżowego.

Wyjątkowo trafia się wrodzone wypadnięcie macicy u płodów, u których nic nastąpił rozszczep kręgosłupa. W przypadkach takich mięśnie dźwigające odbyt są bardzo słabo rozwinięte i składają się z nielicznych włókien.

Objawy. Ponieważ wypadanie części rodnych jest przemieszczeniem rozwijającym się w zasadzie stopniowo i powoli, towarzyszą mu bardzo różne objawy. Go więcej, ponieważ obniżeniu towarzyszy często tyłozgięcie macicy, trudno stwierdzić z całą stanowczością, które objawy są wywołane przez obsuwanie się macicy w dół, a które przez zgięcie jej trzonu do tyłu.

Już w bardzo wczesnym okresie obniżenia macicy chora doznaje bólów ciągnących w krzyżu i w dole brzucha. Bóle te bardzo często wzmagają się podczas stania, chodzenia i wysiłku fizycznego. W miarę obsuwania się pochwy i macicy kobiety zaczynają skarżyć się na uczucie parcia ku dołowi. Bóle w krzyżu nie zwiększają się z chwilą wypadnięcia macicy, nawet jeśli nie dochodzi do dalszego obsuwania się narządów rodnych, raczej zmniejszają się, a nawet znikają. Cykle miesięczne nie ulegają zaburzeniom, chociaż czasami zdarzają się obfite miesiączki. Samo przemieszczenie macicy ku dołowi nie wywiera wielkiego wpływu na płodność-przynajmniej w pierwszych okresach obsuwania się jej. Z chwilą kiedy już przyjdzie do wypadnięcia, guz uwidaczniający się w kroczu może przeszkadzać w akcie płciowym.