Zarażenie dziecka w łonie matki odbywa się – według wszelkiego prawdopodobieństwa – przez matkę, która uprzednio już była zarażona kiłą.
Nie ulega jednak żadnej wątpliwości, że objawy kiły pierwszego i drugiego okresu mogą u kobiet ujść uwagi. Objawy te u osób ciężarnych są nieraz słabo zaznaczone, tak że bardzo często ulegają przeoczeniu. Matka jest jednak chora, mimo że objawy schorzenia kiłowego są słabo wyrażone i nie ma mowy o jakimś uodpornieniu jej przez chore dziecko. Potomstwo takich matek wykazuje znamiona kiły.
W rozpoznaniu kiły kobiety główną rolę odgrywa szczegółowe i drobiazgowe badanie jej części rodnych. Pochwę i cześć pochwową macicy, jako mniej dostępne, należy badać we wziernikach i przy dobrym świetle.
Nietypowy wygląd zmiany pierwotnej u kobiet przyprawia czasem o trudności rozpoznawcze, niekiedy bowiem owrzodzenie kilowe – zwłaszcza na części pochwowej – nasuwa wątpliwości, czy nie mamy tu do czynienia z gruźlicą, czy rakiem. Jakkolwiek owrzodzenie rakowe części pochwowej ma brzegi wyniosłe, a dno nierówne, łatwo krwawiące i kruche, a owrzodzenia gruźlicze wykazują brzegi ostro ścięte, niekiedy podminowane, to jednak o rozpoznaniu decyduje wykrycie krętków bladych w wydzielinie pobranej z dna owrzodzenia. Wrzody miękkie (uleera mollia) części pochwowej są rzadkością. Występują jako mnogie owrzodzenia,
Duże znaczenie rozpoznawcze ma zachowanie się węzłów chłonnych. W przypadkach owrzodzeń pierwotnych na sromie węzły pachwinowe są powiększone. Jeśli owrzodzenie kiłowe znajduje się na części pochwowej, podobnym zmianom ulegają niedostępne badaniu, głębiej położone, węzły limfatyczne, biodrowe. Czasami jednak – wskutek połączeń pomiędzy grupą węzłów chłonnych pachwinowych i biodrowych – ulegają obrzękowi i stwardnieniu także węzły pachwinowe.
Leave a reply