Na budowę i ewolucję nowotworu wpływa nie tylko komórka macierzysta, lecz także odcinek kośćca, w którym dochodzi do metaplazji nowotworowej. Największą ekspansję wykazuje nowotwór wychodzący z przynasady, najmniejszą z nasady. Guzy wywodzące się z tzw. „żyźniejszych” przynasad (tzn. dających większy przyrost wzrostu) i w okresie szybkiego wzrostu osobniczego wykazują wysoką złośliwość.
Rzeczą dowiedzioną jest częsta metaplazja złośliwa w grupie tzw. chorób przed- rakowych, do których zalicza się wyrośle chrząstno-kostne, dyschondroplazję Olliera, nerwiakowłókniakowatość Recklinghausena, dystrofię kości typu Pageta, akrome- galię, przewlekłe stany zapalne (ostitis chronica, gruźlica), oraz w wypadku działania na tkanki promieni Roentgena, drażnienia elementami metalowymi wszczepianymi do kości itp. Powstawanie nowotworów narządu ruchu pod wpływem urazów jest dyskutowane i przypuszcza się, że uraz najczęściej odgrywa rolę czynnika odkrywczego bądź lokalizującego.
Większość guzów złośliwych łatwo rozpoznać do lekarza sprowadza chorego guz wyraźnie macalny i dobrze odgraniczony od otoczenia, rzadziej bóle po wysiłkach fizycznych czy inne objawy.
Rozpoznanie nowotworu złośliwego narządu ruchu, a szczególnie kości, jest problemem złożonym i wysoce odpowiedzialnym, pociąga bowiem nieraz za sobą okaleczające zabiegi (amputacje, rozległe resekcje kości, wyłuszczenia). Ponieważ objawy podobne do nowotworowych mogą dawać i inne jednostki chorobowe, każde rozpoznanie powinno być wynikiem współdziałania ortopedy, radiologa i patologa. Badaniu anatomopatologicznemu poddaje się punktat lub też wycinek pobranego guza. Badania chemizmu krwi mają mniejsze znaczenie rozpoznawcze i wskazywać mogą jedynie na rozległość i ewolucję procesu nowotworowego.
Leave a reply