ELECTROTERAPIA

Obok diatermii, metody bezsprzecznie elektroterapeutycznej, której działanie polega jednak wyłącznie na cieple wytwarzanym przez prąd w czasie przechodzenia przez tkanki (porówn. termoterapia), stosuje się w schorzeniach ginekologicznych przyrządy wytwarzające prąd o niskim napięciu i częstotliwości, a więc galwaniczny i faradyczny.

– a) Galwanizacja i faradyzacja – Celem stosowania prądu galwanicznego i faradycznego jest przede wszystkim pobudzenie systemu nerwowego oraz czynności mięśni prążkowanych i gładkich (macica). Działanie to uwydatnia się w równoczesnym pobudzeniu nerwów naczynioruchowych oraz w właściwościach elektrolitycznych prądu galwanicznego.

Pod wpływem galwanizacji następuje lepsze odżywianie tkanek, co ma wielkie znaczenie w leczeniu porażonych i zanikłych mięśni oraz przyczynia się do silniejszego ich ukrwienia. Prąd o znacznej sile wywołuje objawy podrażnienia słabszy, ale nie wykazujący wahań, wpływa uspokajająco. Prąd faradyczny (zmienny), wywołuje natomiast – wskutek szybkich przerw – objawy podrażnienia ruchowego i czuciowego już przy nieznacznym jego natężeniu.

Przy zastosowaniu prądu galwanicznego od strony pochwy łub śluzówki macicy wysuwa się na pierwszy plan – obok działania motorycznego, naczynioruchowegO' i czuciowego – elektrolityczny wpływ prądu. Działanie galwanizacji uzależnione jest od tego, czy do pochwy lub macicy założona jest katoda, czy anoda.