Category Kategoria Medyczna

Terpentyna – Objawy: wymioty, oddech, pot i mocz z zapachem terpentyny, biegunki, zwyżka ciśnienia, białkomocz, krwiomocz, cukromocz.

Leczenie: płukanie żołądka z dodatkiem węgla, dużo płynów, prostygmina, środki krążeniowe. Nie podawać mleka, olejów. Środki przeczyszczające nieoleiste. Podawanie dożylne płynów.

Znamiennym wykwitem grzybicy woszczynowej jest tzw. tarczka woszczynowa lub kubek woszczynowy (scutulum iavi), który jest tworem okrągłym, miseczkowatym, barwy jasnożółtej, wydzielający przykry zapach mysiego gniazda. Kubki zlewają się ze sobą i pod ich’pokładami dochodzi z czasem do bliznowatego zaniku skóry i do wyłysienia.

Według różnych autorów małe dawki rezerpiny (nie przekraczające 1 mg/24 h) nawet w przypadku długotrwałego stosowania bardzo rzadko powodują objawy niepożądane. Wzrost wydzielania żołądkowego obserwuje się po jednorazowej dawce doustnej rezerpiny większej od 2 mg.

Prócz zaburzeń miesiączkowania stwierdza się w tym okresie szereg innych objawów w narządach płciowych kobiety. Zwiększona pobudliwość naczynio- ruchowa oraz układu nerwowego wegetatywnego wzmagają wydzielanie gruczołów szyjki macicy, macicy i sromu, czego przejawem są upławy. Jest to zjawisko przejściowe, gdyż zmiany wsteczne rozwijające się w utkaniu macicy i pochwy doprowadzają niebawem do upośledzenia czynności wydziełniczej gruczołów, co powoduje zanik elastyczności ścian pochwy, macicy oraz skóry sromu, stopniową zatratę ich jędrności, wysuszenie warg sromowych oraz zmiany zanikowe. Powodują one zaciąganie się tkanki łącznej i zmiany w przemianie materii w ścianach pochwy, zmniejszenie się wytwarzania glikogenu, a więc i kwasu mlecznego oraz zmiany flory bakteryjnej dolnego odcinka kanału rodnego.

Leczenie polega na podawaniu ogólnym streptomycyny i hydrazydu kwasu izonikotynowego.

Gruźlica skóry toczniowa, czyli toczeń skóry i błon śluzowych (tuberculosis luposa cutis et mucosae, lupus vulgaris), jest najczęściej się zdarzającą i praktycznie najważniejszą postacią gruźlicy skóry. Rozpoczyna się przeważnie w okresie późniejszego dzieciństwa i powstaje albo z zakażenia zewnętrznego, albo drogą przerzutową. Najczęstszym umiejscowieniem zmian jest skóra twarzy, a pierwotne ognisko znajduje się często w błonie śluzowej nosa. Poza tym zmiany chorobowe powstać mogą w każdym miejscu powłok skórnych, z wyjątkiem skóry głowy owłosionej, dłoni i podeszew. Przebieg schorzenia jest uporczywy i bardzo przewlekły, doprowadzający często do znacznych zniekształceń skóry zajętej przez zmiany chorobowe (zniszczenie końca nosa, wywinięcie powiek, przykurczenie sta-wów itp.).

Najważniejsze znaczenie w dermatologii dziecięcej mają tzw. grzybice na-skórkowe (epideimomy coses), które są wywoływane przez grzyby chorobo-twórcze rozmnażające się w naskórku zrogowaciałym oraz w tworach na-skórkowych, jak włosy, mieszki włosowe i paznokcie.

Źródłem zakażenia zatok żylnych są sprawy ropne w uchu środkowym i wyrostku sutkowym, zakażone rany i ropnie tkanek miękkich głowy i twarzy, róża, ropne sprawy kołomigdałkowe i kołozębowe. Zakażenie- dociera do zatok najczęściej przez ciągłość -— drogą zakrzepowego zapalenia żył wpadających do nich. Zakażenie z zatok może szerzyć się przez ciągłość na żyły mózgowe w nie wpadające powoduje to ogniskowe uszkodzenie tkanki nerwowej. W powstawaniu zakrzepów jałowych u dzieci małych główną rolę odgrywa odwodnienie ustroju i niedożywienie. Najczęściej usadawiają się one w zatoce strzałkowej górnej. Obecnie dzięki sulfonamidom, antybiotykom i właściwemu, żywieniu dzieci chorych zarówno zakażone, jak i jałowe zakrzepy zatok żylnych zdarzają się znacznie rzadziej niż dawniej.

Rumień grudkowy ponadżerkowy (deimatitis posterosiva papulosa infantum) skóry zdarza się przeważnie u niemowląt karmionych sztucznie, zaniedbanych pod względem higieny, z częstymi zaburzeniami ze strony przewodu pokarmowego. Zmiany chorobowe umiejscawiają się głównie w okolicy krocza i na pośladkach, występują w postaci wyniosłych, drobnych rumieni, na których powstają pęcherzyki i nadżerki. Dno tych wykwitów ulega nacieczeniu i powstają twory grudkowate, ciemnoczerwone, pokryte nadżerkami i strupami. Opisane zmiany przypominają obraz grudkowatej wysypki wczesnej kiły wrodzonej u niemowląt, umiejscawiającej się również w okolicy krocza i pośladków. Leczenie polega na przestrzeganiu czystości ciała i bielizny niemowlęcia oraz na stosowaniu kąpieli (Kai. hypermangan.) i mazideł lub kremów odkażających, np. Rp. Sol. Acid. boric. 3%, Eucerini anhydr., Ol. Rapae aa 2-0,-0 lub Rp. Ung. Xerolormii 3% lub z zawartością antybiotyków (Ung. Oxy- terraclni 1%).

Szczepionkę przeciwgruźliczą otrzymali Calmette i Guerin przez hodowanie prątków gruźlicy typu bydlęcego na ziemniakach zanurzonych w -czystej żółci bydlęcej z dodatkiem 5% gliceryny. Przeszczepianie trwało 13 lat, w ciągu którego to czasu wykonano 23-0 przeszczepień. W roku 1921 autorzy wyhodowali w ten sposób szczep o pewnych ściśle określonych właściwościach. Szczep ten utracił zjadliwość, tj. nie posiadał już właściwości wywoływania choroby gruźliczej, natomiast powodował powstanie odporności (przeciwciał)- w ustroju zwierzęcym, wykazując przez to, że jest dobrym antygenem. Szczepionkę nazwano BCG (bacille Calmette-Guerin).

Niesztowice zgorzelinowe wymagają poprawy stanu ogólnego niemowląt, stosowania kąpieli odkażających (Kai. hypermangan.) i opatrywania owrzodzeń maściami z zawartością środków odkażających (5°/o Ung. Xeroíorm.)

Po stosowaniu aminopteryny obserwowano uporczywe afty na błonie śluzowej jamy ustnej oraz przerosty, krwawienia i owrzodzenia dziąseł. Przypuszcza się, że jest to wynik toksycznego działania leku.