Category Kategoria Medyczna

Przyczyną zamartwicy płodu jest niedotlenienie. Powodem tego mogą być schorzenia matki, jak choroby serca i płuc, niedokrwistość, skrwawienie się w czasie porodu, przedwczesne odklejenie łożyska i węzły prawdziwe pępowiny. Najczęstszą jednak przyczyną bywa przerwanie krążenia pępowinowego lub matczynego w przestrzeniach międzykosmkowych. Ucisk na naczynia pępowinowe został omówiony powyżej. Przerwanie krążenia w przestrzeniach międzykosmkowych jest spowodowane czynnością porodową, czyli skurczami mięśniówki macicy, powodującymi zamknięcie naczyń maciczno-łożyskowych. Do czasu odejścia wód, jakkolwiek w czasie każdego skurczu macicy krążenie międzykosmkowe chwilowo jest upośledzone, to w czasie przerwy zositaje wyrównane. Natomiast po odejściu dużej ilości wód, częstych i silnych bólach, występuje zwijanie mięśni macicy, które może spowodować przerwanie krążenia w naczyniach maciczno-łożyskowych. Tężec macicy prawie zawsze powoduje zamknięcie tych naczyń i śmierć płodu. Zawały przestrzeni międzykosmkowych i częściowe odklejenie łożyska zmniejszają jego czynną powierzchnię i mogą być także przyczyną śmierci płodu..

Dawkowanie progesteronu opiera się na spostrzeżeniu, że do przeprowadzenia śluzówki, przygotowanej przez hormony rujowe, w fazę wydzielniczą potrzeba ogółem 25 JM, tj. 25 mg progesteronu (5 razy a 5 mg). Stosuje się go zatem w przypadkach braku miesiączki po dwutygodniowym przygotowaniu śluzówki przez wprowadzanie ciał rujopęd- nych. W przypadkach bolesnego miesiączkowania lub silnych krwotoków miesięcznych podaje się natomiast progesteron na 3-6 dni przed oczekiwanym krwawieniem.

Stosowanie progesteronu zalecają niektórzy w niepłodności kobiecej, spowodowanej przez zbyt długie trwanie okresu przerostowego śluzówki macicy, w takich samych dawkach, od 4 dnia cyklu miesięcznego począwszy.

W grożącym poronieniu progesteron zalecany jest w dawkach 5 mg dziennie albo co drugi dzień. Leczenia nie należy jednak zbytnio przeciągać, jeśli krwawienie nie ustaje, a objawy grożącego poronienia utrzymują się nadal.__

Mikołaj Venette, francuski anatom i chirurg, wydał w 1675 foku dzieło La Génération de l’Homme ou Tableau de l’Amour Conjugal. Opisał w nim dość dokładnie, a ponadto zilustrował męskie i żeńskie narządy płciowe. Poruszył też zagadnienia związane z wychowaniem seksualnym. Mimo że zastosował pewne środki ostrożności, między innymi posługiwał się jedynie pojęciem miłości, a nie rozkoszy, nie wspominał nic o masturbacji ani o żadnych dewiacjach seksualnych, wybuchł duży skandal i książka została skonfiskowana.

Na uwzględnienie zasługuje spotykane niekiedy u noworodków płci żeńskiej wrodzone wypadnięcie macicy. Zdarza się ono zwykle u płodów z rozszczepem kręgosłupa (spina bifida lumbosacralis). W tego rodzaju wadach rozwojowych istnieje niedomoga mięśni dna miednicy, która powstaje wskutek ucisku i zaniku nerwów ruchowych zaopatrujących je, a rozpiętych na przepuklinie opon rdzeniowych powstaje ona po rozszczepieniu się kręgosłupa lędźwiowego i krzyżowego.

Wyjątkowo trafia się wrodzone wypadnięcie macicy u płodów, u których nic nastąpił rozszczep kręgosłupa. W przypadkach takich mięśnie dźwigające odbyt są bardzo słabo rozwinięte i składają się z nielicznych włókien.

Objawy. Ponieważ wypadanie części rodnych jest przemieszczeniem rozwijającym się w zasadzie stopniowo i powoli, towarzyszą mu bardzo różne objawy. Go więcej, ponieważ obniżeniu towarzyszy często tyłozgięcie macicy, trudno stwierdzić z całą stanowczością, które objawy są wywołane przez obsuwanie się macicy w dół, a które przez zgięcie

Pobudliwość seksualna jest większa u mężczyzn niż u kobiet. Mężczyźni na ogół łatwiej doznają podniecenia seksualnego pod wpływem różnych bodźców z zewnątrz, natomiast kobiety ulegają podnieceniu trud- naei, a przy tym często, jeśLi są to bodźce sztuczne, na przykład obrazki, fotografie, doznają raczej nie tyle przyjemnego, wyraźnego podniecenia seksualnego ile nastroju, na podłożu którego łatwiej może dojść do kontaktów seksualnych. Mężczyźni zwykle szybciej osiągają orgazm niż kobiety. Powolniejszy przebieg reakcji seksualnych u kobiety wynika nie tyle z odrębności fizjologicznej, ile przede wszystkim uwarunkowany jest rozlicznymi i różnorodnymi hamulcami psychicznymi. Usunięcie tych hamulców znacznie przyspiesza przebieg reakcji seksualnych oraz osiągnięcie orgazmu. Świadczy o tym między innymi obniżenie hamulców pod wpływem zażytego alkoholu lub narkotyków. Oprócz hamulców psychicznych pewną rolę odgrywa na ogół słabiej rozbudowana wyobraźnia seksualna u kobiety. U mężczyzny już samo wyobrażenie kontaktu seksualnego z pożądaną kobietą może wywołać podniecenie seksualne i erekcję prącia, a nawet orgazm i wytrysk nasienia, natomiast u kobiety podobne wyobrażenia o mężczyźnie rzadziej doprowadzają do podniecenia seksualnego i orgazmu wywołują raczej odpowiedni nastrój w ogóle (inaczej jest w trakcie masturbacji: wtedy zarówno mężczyzna, jak i kobieta mogą osiągać orgazm przy współudziale wyobrażeń). U kobiety, w większym stopniu niż u mężczyzny, pobudliwość seksualna doznaje wahań, zwykle w kierunku jej obniżenia pod wpływem aktualnych kłopotów i trudności życiowych oraz przemęczenia fizycznego i psychicznego. Pobudliwość ta, a więc i szybkość przebiegu reakcji seksualnych wiodących do orgazmu, jest też w większym stopniu niż u mężczyzny uzależniona od partnera seksualnego od jego kultury, doświadczenia, stylu ekspresji przeżyć, zaspokojenia przez niego pozasąk- sualnych potrzeb kobiety, na przykład potrzeby bezpieczeństwa oraz od uczuć, którymi darzy go kobieta. .

Sposób porozumiewania się rodziny z pacjentem, gdy lekarz z jakichś względów nie godzi się na wizytę w ogóle, bądź też nie jest to dzień odwiedzin. Ponieważ jednak jest to korespondencja otwarta, którą osoby proszone o odniesienie mogłyby przeczytać, piszący do pacjentów powinni na wszelki wypadek poniechać wiadomości w rodzaju:

Zgodnie z hipotezą Steinbergera (1971) hormonalne regulowanie spermatogenezy zachodzi w kilku stadiach rozwoju komórek zarodkowych. Produkcja spermatogonii typu A (por. rys. 7) jest prawdopodobnie regulowana przez testosteron. Dalszy rozwój spermatogonii, aż do stadium pierwotnych spermatocytów, nie wymaga ani gonadotropin, ani hormonów sterydowych. Drugi podział – celem wytworzenia spermatyd – wymaga obecności testosteronu. Wczesna faza rozwoju spermatyd znajduje się prawdopodobnie pod wpływem testosteronu lub też nie potrzebuje stymulacji hormonalnej. Późniejsza faza dojrzewania spermatyd wymaga obecności FSH lub – według niektórych autorów – testosteronu (Fiic- kinger, Loving, 1976).

Produkcję ciepła w ustroju zwiększa również alkohol, nie należy go więc pić podczas upałów. Także niektóre choroby, np. cukrzyca, niedomagania serca, upośledzają zdolność ustroju do pozbywania się nadmiaru ciepła. Gdy serce jest słabe, przepompowuje mniej krwi, a więc mniejsza jej ilość dopływa do skóry, przez któórą odbywa się oddawanie ciepła.

Androgenne hormony męskie stymulują przewody Wolffa i wpływają na rozwój zewnętrznych narządów płciowych w kierunku męskim, interesujący jest fakt, że substancje te działają na przewody Wolffa jedynie miejscowo. W przypadku jednostronnej kastracji we wczesnym okresie płodowym drugie jądro posiada zdolność maskulinizowania całej zatoki moczowo-płciowej i zewnętrznych narządów płciowych, natomiast przewodu Wolffa jedynie po swojej stronie – nie jest zdolne do maskulinizowania go po stronie wykastrowanej (Jost, 1953). Fakt ten można wyjaśnić bardzo wczesną androgenną zależnością, a w konsekwencji zdeterminowaniem rozwoju przewodów Wolffa. Hormony różnicujące pleć działają w bardzo wczesnym okresie jedynie drogą dyfuzji, natomiast w późniejszym okresie przeważa przekazywanie hormonów przez krążącą krew. Stabilizacja przewodów Wolffa odbywa się bardzo wcześnie, a hormony lub substancje różnicujące przenikają na drodze dyfuzji, w związku z czym ich działanie jest znacznie ograniczone co do przestrzeni natomiast w późniejszym okresie substancje różnicujące zewnętrzne narządy płciowe są przenoszone przez naczynia krwionośne.

Chromosomy pochodzenia ojcowskiego oznaczone są czarno, chromosomy pochodzenia matczynego jasno, Ciałka biegunowe przedstawione są w postaci małych krążków. Prajaja (owogonie), które stwierdzamy już u zarodków 15-'?0 cm długich, mnożą się w życiu płodowym wielokrotnie przez podział (okres mnożenia się owogonti), tworząc do chwili urodzenia się dziecka duży ich zapas (około +00000). Po urodzeniu płodu jaja już nie powstają, Owogonie w rozmaitych okresach zaczynają rosnąć, przekształcając się w tzw. owocyty. Wzrost ten dotyczy przed okresem pukwTliinia tylko znikomej ich liczby. Odtąd dopiero przychodzi do rozwoju wybranych owocytów (komórek jajowych w pęcherzykach pierwotnych) i to już w regularnych odstępach czasu. Po okresie wzrostu owncytuw przychodzi okres ich dojrzewania. Każdy owncyt daje tylko jedno jajo, gdyż przy jego podziałach powstają trzy ciałka biegunowe korowej jajnika pod osłonką białawą (tu~ nica albuginea).

Obraz histologiczny wycinka biopsyjnego wątroby wykazuje, że w zrazikach znajdują się ogniska martwicy, pojawiają się wtręty kwasochłon- ne oraz nacieki komórek jednojądrzastych, które umiejscawiają się w przestrzeniach wrotnych oraz w okolicy ognisk martwicy. Niekiedy ogniska martwicy są liczne, zlewają się w obraz ostrego żółtego zaniku wątroby. Jednocześnie napotkać można guzkowe ogniska regeneracji (wczesny okres marskości pomartwiczej).