Ciąża. Ciąża mnoga, a nawet ciąża pojedyncza z dużą ilością wód płodowych, może przypominać guz jajnikowy wypełniający całą jamę otrzewnową. Wyszukanie części płodu i stwierdzenie innych pewnych objawów ciąży rozprasza wątpliwości. W przypadkach niejasnych można wykonać zdjęcie rentgenowskie.

Wielki mięśniak macicy. Miękki mięśniak macicy ogromnych rozmiarów może niekiedy tak bardzo przypominać dużą torbiel jajnika, że rozpoznanie przed operacją bywa niemożliwe. W przypadkach takich ogromne rozmiary mięś- niakowatej macicy uniemożliwiają dokładne badanie. Pewną wskazówką może być stwierdzenie w przypadkach dużych rozwijających się ku jamie brzusznej mięśniaków macicy uniesienie szyjki jej w górę (ponad linię międzykolcową), do czego nie dochodzi w razie dużej torbieli, która spycha macicę raczej ku dołowi.

Wodonercze (hydronephrosis). Należy pamiętać, że: a) wodonercze rozwija się pozaotrzewnowo, b) przesuwa jelita ku tyłowi i do boku,

Ośrodki seksualne mieszczące się w podwzgórzu (Sex-Behaviour-Cen- ter i Hormonal-Sex-Center) różnicują się w procesie dojrzewania płodowego w kierunku męskim lub żeńskim. Ośrodek „męski” (o stałej, niecyklicznej czynności) pobudza przysadkę mózgową do wydzielania hormonów gonadotropowych w stałych proporcjach (FSH i LH). Ośrodek „żeński” pobudza przysadkę mózgową do cyklicznych zmian w wydzielaniu gonadotropin. W I fazie występuje przewaga gonadotropin

Zabiegi medyczne, które w ostatecznym rachunku zadecydują, czy składaliśmy latami oszczędności po to, aby przeżyć podzwrotnikowy monsun, wspinaczkę na dach świata, czy też przejść się dalekowschodnim buszem, wśród lian i drzew kokosowych, tam i z powrotem. W tym celu najpierw kierujemy się do punktu szczepień, aby dowiedzieć się dokładnie od pacjentów i personelu, co i jak się szczepi oraz co nam w wyniku takiego szczepienia grozi, a dopiero potem udajemy się do biura podróży, aby z barwnych prospektów dokonać wyboru między cholerą, czarną ospą, trądem i dżumą.

Mięśniaki pozaotrzewnowe, a przede wszystkim śródwięzadłowe, wywołują też niekiedy przemieszczenie moczowodu, którego światło może czasem ulec zwężeniu. Jeśli przeszkoda w odpływie moczu przez moczowód jest poważnej natury, powstaje wodonercze, a w razie zakażenia – także roponercze.

– h)Rektoskopia jako metoda badania stosowana jest w ginekologii bardzo rzadko, chyba gdy chodzi o stwierdzenie, jak zachowuje się śluzówka odbytnicy w przebiegu raka macicy oraz w przypadkach powikłań po leczeniu radem raka szyjki macicznej (blizny, owrzodzenia, przetoki).

– i)Cystoskopia i ureteroskopia. Badanie dróg moczowych za pomocą specjalnych przyrządów optycznych ma znaczenie w licznych przypadkach zapaleń i nowotworów, rozwijających się w narządach rodnych i przechodzących następnie na pęcherz. Dokonuje się go specjalnymi przyrządami po uprzednim wypełnieniu pęcherza moczowego płynem obojętnym w celu rozciągnięcia jego ścian.

– j)Mierzenie. Niezależnie od oznaczania objętości brzucha badanej kobiety za pomocą centy- metru oraz oznaczania odległości dna macicy od ujścia zewnętrznego kanału szyjki zgłębnikiem (w normalnych przypadkach odległość ta wynosi 7 cm) przeprowadza się niekiedy w ginekologii określenie wielkości guzów za pomocą cyrkla, którego jedno ramię

Części mięśnia dźwigacza odbytu przyczepiające się w pobliżu spojenia łonowego obejmują zatem pochwę, a ku tyłowi częściowo przechodzą w ścianę odbytnicy, a częściowo otaczają ją swoimi wiązkami. Miejsce, w którym pochwa przebija warstwę wiązek mięśniowych dźwigacza odbytu, zwie się szczeliną płciową (hiatus genitalis).

Seksuologia biologiczna jej zmiany następowały po sobie szybciej aniżeli w dotychczas omawianych fazach marzeń sennych. Opadanie temperatury rozpoczęło się na 1 minutę przed zakończeniem fazy marzeń sennych, nie osiągając jednakże poziomu wyjściowego temperatura ta jeszcze przez 10 minut po zakończeniu korespondującej fazy marzeń sennych była nieco wyższa niż temperatura wyjściowa.

Drobne podsurowicówkowe pęcherzyki o nieznanej etiologii, określane niezbyt szczęśliwie dobraną nazwą „torbieli otrzewnowych“ (cystes peritoneales). Wyścielone warstwą nabłonka sześciennego torbiełki błony śluzowej (cystes membranae mucosae oviducti), które mogą rozwijać się częściowo także w mięśniówce jajowodu. Ich etiologia nie jest jasna. Niektórzy badacze łączą ich powstawanie z przewlekłym zapaleniem trąbek, zwłaszcza tzw. przewlekłym zapaleniem guzkowym (salpingitis chronica nodosa).

Dla pełnej realizacji funkcji społecznej zachowania seksualnego niezbędna jest także umiejętność zaspokojenia potrzeby seksualnej partnera (tzw. funkcja altruistyczna). Również i to wymaganie należy odnosić wyłącznie do ludzi w pełni dorosłych, a szczególnie tych, którzy wstąpili w związek małżeński. Prawidłowe zachowanie pod tym względem możliwe jest tylko wówczas, jeśli partnerzy dobrze znają, rozumieją i akceptują swoje potrzeby nie tylko seksualne, ale także inne (akceptacji, kontaktu emocjonalnego itp.), a ponadto jeśli opanowali ars amandi w zakresie niezbędnym do sprawnego funkcjonowania seksualnego. Rozwinięcie takich umiejętności jest wystarczające wówczas, jeśli pozwala na zaspokojenie potrzeby seksualnej partnera zdrowego. Trudno byłoby bowiem oczekiwać, że każdy człowiek będzie posiadał taką inniejętność traktowania partnera, iż samodzielnie przezwycięży jego nerwicowe lub inne zaburzenia seksualne. Zdarza się natomiast dość często, że młodzi (czy tylko?) ludzie traktują tę umiejętność wyłącznie jako sprawność techniczną zachowań seksualnych, co jest oczywiście znacznym uproszczeniem problemu, ponieważ, jak wiadomo, w kontakcie heteroseksualnym niezbędne jest także (szczególnie w odniesieniu do kobiet) prowadzenie określonej gry psychologicznej, uaktywniającej reakcje psychoseksualne.

Unerwienie kobiecych narządów rodnych pochodzi przede wszystkim z układu współczulnego. Układ przywspółczulny zaopatruje je tylko za pośrednictwem nerwu sromowego (nervus pudendus), na który składają się nieliczne włókna nerwowe pochodzące z 4 i 5 (rzadziej z 3) nerwu krzyżowego.

Celem każdego lekarza jest usunięcie cierpienia chorego, który zgłasza się o poradę, a więc umożliwienie mu powrotu do zdrowia. Określenie rodzaju schorzenia, czyli jego rozpoznanie, jest jednak koniecznym warunkiem zastosowania odpowiedniego leczenia. Dla lekarza praktyka rozpoznanie jest zadaniem najważniejszym, jest ono bowiem równoznaczne ze stwierdzeniem potrzeby pomocy lekarskiej.